Uitgelicht: Transformatie City Post te Zwolle

Het oude postsorteercentrum en kantoor in de spoorzone van Zwolle, wordt getransformeerd naar een modern kantoorgebouw. Op constructief gebied was deze transformatie een hele uitdaging. Zo is de nieuwe tweede stalen draagconstructie door het oorspronkelijke prefab betoncasco vervlochten. Projectleider Hans Niemeijer vertelt over het transformatieproject in de Bouwwereld.

Er moest een grote vide in het gebouw komen waardoor de stabiliteitskernen verplaatst dienden worden. “We hebben een huzarenstukje uitgehaald”, vindt Hans Niemeijer van JVZ Ingenieurs, constructeur van dit opzienbarende transformatieproject.

Het postsorteercentrum en het bijbehorende kantoor genaamd The City Post waren een beeldbepalende gebouwkolos naast het centraal station in Zwolle. Het kolossale pand bestaat uit een hoogbouw en een laagbouw. De draagconstructie van de laagbouw werd in 1972 geheel in prefab uitgevoerd. Het was een van de eerste prefab gebouwen in Nederland en in dat kader een noviteit in die tijd: het betoncasco heeft een stramienmaat van 7,20 meter waarop dubbele (!) I-liggers op een kolom met tweezijdige nokken achttien meter overspannen. Daartussen ligt een systeem van betonnen kinderbinten van 30×60 cm en breedvloerplaten. Deze platen zijn 70 mm dik met daarop gestort een druklaag van slechts 50 mm, die de constructie bij elkaar houdt. De prefab elementen zijn ‘koud’ op elkaar gelegd en ondersteund door nokken; alleen de kolommen zijn via stekken verbonden. “We zouden het nu niet meer zo doen”, glimlacht Niemeijer. “Tegenwoordig zijn we gewend om alle prefab onderdelen aan elkaar vast te maken via stekken. Desondanks staat de draagconstructie na een halve eeuw nog fier overeind.” Het aanbrengen van twee nieuwe tussenvloeren heeft de constructieve samenhang aanzienlijk verbeterd.

Er moest behoorlijk wat vierkante meter aan het gebouw worden toegevoegd om een kantoorgebouw met 33.000 m2 vloeroppervlak exploitabel te krijgen. Daarom kreeg het gebouw een nieuwe optopping en werden de twee bovenste bouwlagen, oorspronkelijk door een staalconstructie gedragen, gesloopt. Hiervoor is op het dak een strook dragline schotten gelegd die overspande naar de bestaande I-liggers, waarop vervolgens een kraan is geplaatst. Daarnaast zijn twee extra tussenverdiepingen in de bestaande verdiepingsstructuur toegevoegd. Omdat de prefab I-liggers (hoh-maat van 7,2 meter bij 18 meter) die extra belasting niet aankonden moest er een andere oplossing gevonden worden. Dat bleek bepaald geen sinecure met een bestaande constructiehoogte van 7,1 meter per verdieping. “In verband met die geringe hoogte was een overspanning naar de hoofdstramienen niet mogelijk en moesten er tussenkolommen worden toegepast. Die kolommen mochten de bestaande I-liggers niet extra belasten, dus ontwierpen we een tweede draagconstructie van staal en deze hebben we in de bestaande draagstructuur ingepast”, vertelt Niemeijer. Het oorspronkelijke plan van de Architekten Cie. om de nieuwe staalplaat-betontussenvloeren op te hangen aan de I-liggers, bleek niet haalbaar. “Er zit domweg te weinig overdimensionering in die primaire draagconstructie, dus toen hebben we voor die tweede draagconstructie gekozen.”